author: anonymous
***1*** The End.
Fairytales. Yeah right! As if it’s true. Siguro nga yung fairytales eh
hindi maganda sa simula, then pagdating ng dulo eh happy ending parati.
Lagi na lang napapataas yung kilay ko. My mom told me I used to like
reading those kind of books. But right now… wala siya sa interest ko.
Paano nga ba sinisimulan yung story sa mga fairytale? Ano nga bang
phrase yun? Ooh.. ok. I remember. Let’s start my story with that phrase too.
Once upon a time, in a kingdom far far away, there lived a princess who
cleaned her closet. Ooopps… corny. Wala kaming kingdom, at hindi rin
whatever once upon a time. It’s modern day. And fairytales, don’t come
true in real life. Right now, the closet part was true. I’m cleaning my
closet and my drawers.
Ito yung binigay sa akin na relo ni Daddy nung nagpunta siya ng Canada.
Hindi ko naman na ginagamit so might as well, isama ko na lang doon sa sako.
Crap.
Ito kayang bag na regalo naman sa akin ni Mommy nung nanalo ako sa
Declamation ko? Marumi naman na so, wala na rin siyang kwenta.
Crap.
How about itong stuff toy na… Fine.. fine!! Bakit ba ako nag-aabala na
tanungin pa yung sarili ko kung alam ko naman na yung mga nandito sa
drawer eh yung mga hindi ko na ginagamit. Mostly, crap for me… not for
others.
Bumaba ako sa hagdanan namin at dumeretso ako doon sa mini-office ni
Daddy sa bahay. As usual, nakalatag na naman ang iba’t ibang papel sa
harapan niya at nakasalamin pa siya.
“Hey Dad, I need a ride sa Hand-me-down Shop!”
“Ok honey!” tapos winave lang niya yung kamay niya ng hindi man lang
lumilingon sa akin.
Wala na naman yatang pakialam sa mundo itong Daddy ko. Workaholic kasi
yan. Kapag nawala siguro yung work niya sa buhay niya, baka suki na siya
ng mga psychiatrist. Ang mean ko no? Totoo naman kasi. Dati nga bakasyon
namin sa probinsiya para mag-beach, may dala ba namang tatlong suitcase
at may gagawin daw siya.
And my Mom? She’s in the kitchen. Baking. She loves to bake.
Unfortunately, wala pa siyang nape-perfect. As for me, wala rin akong
talent. Or maybe I do, hindi ko lang alam. But lately, sinusubukan kong
mag hang-out sa kitchen para matuto magluto. Ayun, wala pa ring
nangyayari. Cooking is a talent right? Err.. I don’t know.
Nung nakalabas ako sa garden namin, mukhang walang tao. Hindi ko makita
kung nasaan yung driver namin. Hindi naman ako marunong mag-drive. O
siya, maglalakad na lang ako hanggang makarating doon sa Shop. Mas
mahilig naman ako doon.
Nag-sneak ako lumabas nun dala-dala ko yung malaking sako na pinaglagyan
ko nung mga gamit na ayaw ko na. Nung nasa labas na ako ng bahay,
tumakbo na ako. Mamaya may makakita pa sa akin.
Nakita ko na naman ang kagandahan ng village namin. Sa sobrang ganda at
sa sobrang tagal na namin dito, hindi ko pa rin alam yung pangalan nung
matandang lalaki na nakatira sa tapat ng bahay namin. Yung nasa kanan
naman eh alam ko ang pangalan pero hindi ko pa nakikita. Maganda nga
yung village, weird naman lahat. Hindi normal.
Ang daming sasakyan nun na nag-pass sa akin. Mausok nga eh kaya
nag-cough pa ako. Naglakad lang ako ng naglakad at saglit lang din eh
nasa harap na ako ng shop. Nakaupo doon si Mr. Ferol, yung may-ari ng shop.
“Hi Mr. Ferol!” tinaktak ko naman ng daliri ko yung glass window niya.
“Oh.. hija nandito ka na naman uli. May ibebenta ka uli?”
“Opo. Itong nasa sako.” tapos inabot ko sa kanya yung mga gamit ko.
I’ve been in this shop for a couple of times. Pero hanggang ngayon, wala
pa ring masyadong pagbabago maliban na lang sa mga nakasabit na
tinitinda. If you get the idea of hand-me-down shops, then wala na pala
akong problema i-explain sa inyo. If not, consult a doctor. I mean,
someone who knows all about it.
“One thousand one hundred pesos.”
Nagulat naman ako. P1,100? Para doon sa mga ayaw ko na?
“For real? Hindi ko naman po inaasahan.”
“Naku hija, sa pinambili niyo dito, ilang P1,100 na.” inabot niya sa
akin yung pera. “May quality naman talaga yung binebenta mo sa akin. May
balak ka na naman sa pera?”
Dahil nga iniikot-ikot ko yung paningin ko sa shop, isang minuto pa
siguro yung nakalipas bago ako sumagot.
“Opo. But, it’s not something for me. For.. somebody else.”
Ngumiti lang si Mr. Ferol.
“Anong taon ka na pala sa pasukan?”
“Uhmm.. 4th year po.” tapos yumuko ako.
“Doon ka uli sa private school?”
“I think so. I don’t know, ayoko kasi doon eh.” napatingin ako doon sa
labas at nakita ko si Roland na nakatingin din dito sa loob, “Sige po
Mr. Ferol aalis na ako. Nandito na yung isa sa action figures ng Daddy ko.”
Lumabas na ako nun sa shop at syempre hindi na ako nagtaka sa sinabi ni
Roland.
“Mam naman. Bakit po kayo lumabas ng hindi nagsasabi? Papagalitan po
kami niyang ng Daddy niyo eh.”
Huminto naman ako, humarap at nilagay ko yung isang kamay ko sa balikat
niya.
“Roland, I hate to say this but… I’m already 15. Turning 16 this year.
I’m a teenager. I’m still young, but I can handle myself. Eh yung Daddy
ko? He’s in his late 40’s. Old enough! Kaya dapat, sa kanya ka lagi
nakadikit.” tapos dumeretso na uli ako ng lakad.
“Pero papagalitan po kami nun. O kaya ikaw rin.”
Tumawa naman ako.
“Ako papagalitan ni Daddy?” tinuro ko pa yung sarili ko at nakangiti…
“You’re right.” tapos bigla akong sumimangot. “Pero sasabihan ko lang
yun ng I’m sorry hind na mauulit Dad wala na uli yun. It always works
for me! You should try it.”
“Magwo-work lang yun kung tatay ko siya. Kaya nga ang kaibahan natin
ngayon, Daddy mo siya, boss ko siya. So.. uuwi na tayo.”
Hinila naman niya ako kaya lang pinigilan ko siya.
“Roland, saglit lang.” tapos tinaas ko yung sobre doon na hawak ko,
“Kailangan ko lang ibigay ito doon.”
“Magdo-donate ka na naman doon sa school?!?”
Tumingin ako sa gilid at tinakpan ko yung bibig niya.
“Shh! Huwag ka ngang maingay. Nobody knows it’s me. Gusto ko lang
mag-donate doon sa school para, para ma-improve nila yung mga
bagay-bagay. In my school, lahat may gumagawa para sa amin. You don’t
have to do anything but to bug your teacher. Pero diyan sa public high
school? It’ll help alot of them. Please!”
“All right!”
This time, sumakay kami ng kotse na dala ni Roland at dumeretso kami
doon sa school. Hindi na ako bumaba at tinulak ko siya na lumapit doon
sa babae na nag-aabang ng donation. May inabot naman na papel tapos
dinala niya sa akin.
Nilagay ko yung pera doon sa loob. Hindi naman ganun karami pero, at
least meron. Nakalagay yung amount doon sa labas, tapos name ng
nag-donate. As usual dahil ayokong may makaalam na ako yung nag-donate,
nilagay ko na lang yung madalas kong nilalagay. ‘A.L.’ Initials ng
pangalan ko.
Umuwi na kami ng bahay pagkatapos nun. Sinermonan ako ng Daddy ko na
delikado daw yung ginawa ko. Syempe, oo na lang uli ako ng oo.
“Sinabi ko naman sa iyo na may fund tayo para sa donation na gusto mong
ibigay bawat school! Ano pa bang gusto mo? May program na tayo para
doon. Tapos ngayon tumatakas ka pa?”
“Dad! I’ve been in this program since I was 5 years old! And thank you
sa pag-oorganize ng program for donations. Pero alam mo kung anong gusto
ko? Magdo-donate na lang din ako eh galing sa akin. Magdo-donate ako ng
hindi nila ako kilala! Hindi dahil magdo-donate ako for publicity! So
people would think I’m really kind! No way!”
“But you are kind! Kaya nga nagbibigay ka sa kanila ng donations ‘di ba?
Don’t you want them to know that you are ‘A.L.’?”
“No Dad. Kaya ko nga ginawang ganun para hindi nila alam.” Tumingin ako
doon sa mga kasamahan namin sa bahay na nakapalibot sa amin. “Nobody
knows except everyone in this house! No one would talk about my name and
‘A.L.’!”
Nagdabog naman ako at umakyat ako doon sa hagdan namin. Hindi pa ako
nangangalahati eh tinawag na naman ako ng Daddy ko.
“Anak, 4th year high school ka na sa pasukan.. then college. Naisip ko
lang..”
“Dad, wala akong oras para dito.”
“Ayos yung school na iyon anak. Nanduon ka na nga buong high school life
mo..”
“Yeah! That’s the point. I’ve been there 3 years of my high school life
and I still feel that I am not one! Ayoko nang bumalik doon.”
“You’re going back in that school you hear me?!?” dinire-diretso ko lang
paglalakad ko, “You’re going back to that school with that Wesley guy!”
Nung binanggit ng Daddy ko yun, napahinto na talaga ak ng tuluyan. Nasa
pinakataas na ako ng hagdan nun.
“Who?!?”
Mommy ko naman ang sumagot.
“Wesley. Yung nag-iisang anak ng mga Garcia.”
Nagalit talaga ako nun. Gusto nilang bumalik ako sa school na iyon para
magkasama kami nung Wesley Garcia? I don’t even know him. Alam ko na
kung bakit. Dahil may kumpanya sila. Syempre yung Daddy ko, gusto lang
na magkagusto ako doon din sa may pera na. Kaya nga niya ako inenroll sa
private school na yun ‘di ba?
“I hate you guys.” yun na lang ang nasabi ko at pumasok na ako sa kwarto ko.
Dumapa ako doon sa kama ko. Parang lahat na lang ng kilos ko, planado.
Parang lahat ng kilos ko, kailangan tanungin ko pa sa kanya. Hindi ba
ako pwedeng magdesisyn para sa sarili ko?
I’ve never been on a date in my entire life. Hindi dahil sa walang
nagyayaya sa akin kundi dahil ako lagi yung tumatanggi. Makikipagdate ka
na lang, may action figures pa na nakabantay. Makikipagdate ka na nga
lang, yung mga jackass spoiled rich kids pa makakasama mo. So what for?
Have you ever felt like your life is in a music box? Iikot mo yung key,
tutunog. Iikot mo uli, tutunog. The same music over and over again.
Nakakasawa na. It’s not funny at all. It is not.
For once, I wanna’ do something for myself. Gagawin ko hindi dahil gusto
ng Daddy ko, kundi dahil gusto ko.
Tumakbo ako doon sa kwarto ng Mommy ko at kumatok ako doon.
“Mom!” binuksan naman niya. Huminga ako ng malalim, “I’m enrolling
myself in a public school.”
Tumingin lang siya sa akin. Tapos yumakap sa akin.
“Go for it anak. Ako na ang bahala makipag-usap sa Daddy mo.”
Ngumiti naman ako. I have plans. Different ones. And if my Dad can’t
accept my own conditions, I’m not going to school… ever. Why bother
going to school if everything’s planned for me? Gusto ko mag-plano para
sa sarili ko. And experience the other side of everything.
This time…
I’m the going in the real world. ***2*** Hindi naman na ako nagtaka nung
nalaman ni Daddy yung tungkol doon sa plano ko. Sa bahay naman, siya
lang ang mahilig kumontra sa akin.
“Public School? Alam mo ba yung sinasabi mo?!?” ang aga-aga high-blood
na naman yata.
Hindi ko nga sinagot.
“Hindi mo ba alam na ibang-iba yung environment doon sa public school.
Iba yung mga bata, yung mga classrooms, mga pagkain..”
Napikon talaga ako nun.
“Tao rin sila Dad! Tao rin ako! What’s the difference? If they can do
it, I can!” binagsak ko yung kutsilyo ko saka yung tinidor, “I’m not
going to school kung babalik na naman ako doon. You want me to go with
that Wesley guy? I don’t know him!”
“Nag-iisang anak yun ng mga Garcia. Papasok na siya sa school mo.
Nagkausap na kami at bigyan lang daw sila ng tawag ok na. Why don’t you
give him a chance? He’s probably a nice–”
“Yeah right Dad. You only care about yourself. Sa pagkakaalam ko, hindi
mo naman concern na pumunta ako sa school na yun. You’re so desperate to
keep your company up that you are trying to set-up your own daughter
with some spoiled rick kid she never met! And FYI Dad, I want a change
in my life. It’s MY life. I didn’t say OUR life.”
Pagkatapos na pagkatapos kong sinabi yun, tumakbo na naman ako sa taas
at doon na naman ako nag-iiiyak. Binuksan ko naman yung TV ko at
nilipat-lipat ko yung channel. Wala pa rin akong makita. Wala kasi ako
sa mood.
May kumatok naman sa labas ng kwarto ko. Nung tinignan ko, si Tilly pala
yun. Nanny ko since bata pa ako.
“Hi Tilly, kukunin mo yung laundry?” tinanong ko naman siya.
Instead, umupo siya sa edge ng kama ko at inakbayan ako.
“Anak ko, alam ko na nahihirapan ka rin.” hay, nandito na naman siya
para i-point out yung ginawa ko, “Pero sigurado ka na ba sa desisyon mo?”
“Opo. Kung hindi lang din siya papayag, tatanda ako sa bahay na ito.”
ngumiti naman ako.
“Alam mo ba, maganda na ipinaglalaban mo yung gusto ko. Pero minsan,
dapat mo ring isipin yung magkabilang side na pinagpipilian mo. Maraming
pwedeng mangyari. Hindi mo alam kung lahat ba kakayanin mo..” I hate it
when she’s always right, “Kaya dapat, ready kang harapin lahat yun.”
“Hindi ako sigurado kung kakayanin ko lahat. Yun nga yung challenge ‘di
ba?!? Pero ang alam ko, ready naman ako eh.”
Bigla na lang may kumatok uli sa pintuan ko. This time, it’s my real
Mom. Nakangiti naman siya sa akin at nakatayo lang siya doon sa pintuan.
“Anak, I think you’re in luck. I talked to your Dad.. kahit na hindi pa
rin siya ganun ka-approve, pumayag na siya. But with certain conditi–”
tumalon ako nun sa kama ko.
Nag-kiss lang ako kay Mommy na nakatayo doon sa pintuan at mabilis naman
akong tumakbo sa hagdanan. Paalis na papuntang office yung Daddy ko.
Muntik pa akong madapa sa carpet pero wala akong pakialam. Tinalon ko
naman yung 7 steps sa front door namin at hinarangan ko yung kotse niya
na paalis kaya napahinto yung driver namin. I mean, napa-break ng de-oras.
Binuksan naman ng Daddy ko yung pintuan niya sa likod.
“Thanks Dad! Thanks alot!” yumakap naman akosa kanya.
Yumakap din naman siya sa akin.
“We’ll talk about it later. Anak, mala-late na ako.”
Humiwalay na ako sa Daddy ko. Wala pa akong slippers na suot nun.
Sumakay na siya uli at ako pa yung nagsara nung pintuan nung kotse.
Dahil nga sa sobrang saya ko, sumaludo pa ako sa kanya.
Pagpasok ko sa bahay namin eh nagsasasayaw pa ako. Wala lang, I never
felt so happy for the last few days… or years.
***
Nag-doorbell naman kami doon sa bahay nila. Maliit lang kung ikukumpara
sa bahay namin, pero pakiramdam ko, masaya pa rin ako.
May nagbukas naman ng pinto. Nung makita niya kami eh..
“AAAAAAAHHHHHHHH!!!!” tapos sinara niya yung pinto. After 2 seconds,
binuksan niya uli at nakangiti na siya, “I mean, good evening cousin!
Good evening uncle.. and auntie.. and everyone!”
Pinapasok naman niya kami. Nagulat lang siya at nadayo kami dito sa
lugar nila. Hindi kasi kami madalas pumupunta dito.
Inexplain namin sa kanya at sa family niya yung plano. Anong yung plano?
Kasama ko yung cousin ko na papasok sa school. Siya ang magbabantay sa
akin. Yung cousin ko? Si Kaylie. Kay for short.
“Mag-eenroll ka sa public school? Napaka–”
Alam ko hindi maganda yung sasabihin niya kaya ako na yung nagtuloy.
Baka magbago bigla-bigla yung iniisip niya.
“–gandang opportunity naman yun ‘di ba Kay?”
Tumingin lang sila Mommy at Daddy sa akin. Ayon sa usapan namin, dito
muna ako sa bahay nila titira ng isang araw. Pagkatapos, magmo-move kami
ni Kay sa isang boarding house malapit sa school. Malayo kasi yung bahay
nila eh. Ayaw ng Daddy ko na biyahe daw ako ng biyahe at yung mga driver
daw eh hindi niya pinagtitiwalaan.
“Titira tayo sa boarding house? Tayong dalawa lang?” mukhang excited din
siya.
“Yeah.” tumango naman ako.
“Ang saya nun!”
Syempre bago pa umalis yung Daddy ko kasama si Mommy, Tilly at yung
action figures niya, kung anu-ano pang paalala yung binigay niya. Kesyo
siya daw ang magbabayad doon sa boarding house, na wala daw ako dapat
kalokohan, tumawag daw kung may kailangan, sabihin ko daw kung nagbago
na yung isip ko.. mga ganun.
Pero sorry na lang, hindi nagbago yung isip ko.
Doon na ako natulog sa kanila. Within three days, pasukan na namin.
Enrolled na si Kay, ako hindi pa. Pero dahil nga yung Daddy ko eh
maraming nagagawa, hindi na problema kung late man ako sa enrollment o ano.
Dinala namin yung bags ko nun hanggang sa taas. Si Tilly eh umiyak pa
dahil hindi daw niya ako makikita ng ilang buwan. Si Roland din eh
yumakap sa akin. Ka-close ko yung mga yun eh.
“Wow! Ang dami mong gamit! Branded pa lahat!” tinignan niya yung laman
ng bag ko.
“Gusto mo yung mga yan? sa ‘yo na lang.”
“Hindi nga?!? Hindi ako tatanggi!”
Mukhang ang saya-saya niya nung makuha niya yung mga damit na binigay
ko. Kung magpapakanormal high school student ako, e di lubus-lubusin ko
na. Simulan sa damit.
Nag-move kami kinabukasan doon sa boarding house na tinutukoy. Sabi ni
Daddy eh ako daw ang pumili. Pagpasok na pagpasok namin sa loob, ang
dumi-dumi doon. Hinatid kami nung babae sa isang room. Kabubukas pa lang
eh panay alikabok na kaagad yung bumngad sa amin at may ipis pa na lumipad.
Tinignan ko si Kay. Iba na yung itsura niya. Umiiling-iling pa siya na
hindi namin kukunin yung room.
Ako naman eh humarap doon sa landlady.
“Considering na panay alikabok yung kwarto at may ipis ako na nakikita..”
Tumango na naman si Kay at nakiki-agree sa akin.
“We’ll take it.”
Tumango pa siya ng isang beses tapos tumingin sa akin.
“What?!?” tumingin siya sa landlady, “Excuse me lang po ah,” hinila niya
ako sa gilid, “Ang dumi-dumi ng kwarto na yun doon tayo?”
“Konting linis lang yun ayos na! Maganda naman yung kwarto eh.. malinis.
Isa pa, nasa harap ng pintuan natin yung CR ng mga babae…”
Biglang may pumasok na lalaki na teenager doon sa CR at nagkamot pa ng
ulo at mukhang hindi kami napansin. Napataas yung kilayko.
“At lalaki.”
Ganun na nga ginawa namin. Nilinis muna namin yung kwarto bago namin
nilagay yung mga gamit namin. Wala pa lang aircon doon kaya ayun, pawis
na pawis ako. Pero natuwa pa rin naman ako dahil hindi pa ko naglinis ng
totoo. Hindi ko nga alam gumamit ng mop nila kaya nagbaha pa ng tubig
doon sa loob.
In the end sa sobrang pagod namin, nag-hire na lang kami ng babae na
pwedeng magtapos nung sinimulan namin. Kami eh nag-shopping ng pwedeng
gamit sa loob.
After that day, nag-move na kami. Maganda na yung room. Nung
nag-shopping kami, kinuha ko eh yung mga plain bedsheet para simple
lang. Gusto ni Kay nun eh yung may design. Hindi naman ako pumayag.
After two days, ang aga-aga kong nagising at sinubukan kong maligo doon
sa CR na marumi na nasa harapan namin. Buti na lang tiles siya. Hindi
naman pala ganun kasama. Nagdala pa man din ako ng pang bubble bath kaya
lang wala pa lang bathtub dito. At kung meron man, hindi siguro ako
gagamit dahil public toilet ‘to.
Ginising ko pa si Kay nun. Late na nga siya bumangon at mukhang wala
siyang balak pumasok sa school. Mabuti na lang mas mabilis siyang
kumilos sa akin. Sabi niya, excited naman ako masyado sa pagpasok.
Mukhang alam na niya kung saan kami pupunta. Unlike sa school ko before
na alam ko na kung saan ang room ko, dito naman sa kanila eh nakalista
yung names sa labas ng classroom at ikaw pa ang maghahanap. How, unusual.
Konti lang din yung lockers nila. Kaya magkasama kami ni Kay sa iisang
locker.
“Alam ko hindi ka sanay sa ganito, pero ganito talaga sa school na ito.
Shared lockers, maduming restrooms, may vandalism..”
Umupo naman ako kasama niya dahil nasa baba yung locker namin sa
hallway. Inayos ko naman na yung gamit ko. Iniwan niya ako nakaupo at
tumayo siya malayo doon sa akin at tinitignan niya yung mga dumarating.
Ang gulo nga sa school nila pero.. mas masaya ito. Kaysa naman organize
na organize, nakaka-depress lang.
Hindi ko maipasok yung binder ko dahil hindi na yata kasya. May narinig
naman akong ingay kaya lang hindi ko na lang pinansin. Kaya lang narinig
kong sumigaw si Kay.
“Hey.. hey hey.. ingat!”
Tinakpan ko yung ulo ko at napayuko ako. May nakita akong rubber shoes
sa gilid ko na nakatiptoe para pigilan na tumumba sa akin. Nung
tumingala ako, nakahawak na siya sa gilid at mukhang muntik na talaga
siyang matumba sa akin.
Lumapit si Kay sa akin. Akala ko kung anong sasabihin nung lalaki.
“Zup?” tapos umalis na siya kasama nung dalawang lalaki.
Nung nakalayo na siya, tumabi sa akin si Kay.
“Oh My God! Muntik na siyang matumba sa iyo. Hindi niya nakita na nasa
baba ka pala!”
Mukhang excited na excited naman yung cousin ko. Who the heck is that guy?
“Narinig mo yung sinabi niya sa iyo? Zup? Hindi nga ako kinakausap nun eh!”
“Sino naman yun?”
“Siya?” ngumiti siya sa akin, “That’s Jasper Morales, #1 prankster
namin.. pero smart.”
Parang hindi nagma-match ang prankster at smart ah! Usually smart, ibang
issue yung pagiging prankster.
Nagtaka lang ako sa kanya. Tinaasan ko lang siya ng kilay ko.
Dumiretso kami doon sa dulo ng hallway para hanapin yung room namin.
Nung makita na namin yung names namin sa pinakadulo na room, nandun yung
tatlong lalaki kanina.
“4th year din sila?”
“Oh yeah! Classmate ko na naman siya!”
Hindi na lang ako nagsalita. Unlike her, I don’t know everyone.
Nakatingin sila sa akin nun. Bago pa kasi ako. Iniwas ko na lang yung
tingin ko at napatingin ako doon sa building sa labas. Nakita ko yung
name ng building. A.L. Building #1.
A.L.??
“Hey Kay, who’s A.L?”
“Oh that? Siya yung nagdodonate lagi dito. Pinangalan na sa kanya yung
buildings dito. Wala ngang may kilala sa kanya eh. Ang bait niya no?”
“Ilan ang building dito na pinangalan sa kanya?”
“7.”
Seven?!?
Tumingin uli ako doon sa classroom at nakita ko yung Jasper na
naglalagay ng glue doon sa isang upuan. Paano kung may naupo doon eh di
malalagyan ng glue.
Hindi ko natiis, tumayo ako at inagaw ko yung glue sa kanya.
“What are you doing? Paano kung may naupo diyan?” nilayo ko yung glue sa
kanya.
“Yun nga yung masaya doon! May mauupo diyan, didikit siya.”
“No way! Masisira yung first day of school niya.”
Napansin ko na nakatingin na naman sila sa akin. Did I miss anything?
“In this school, masaya ito. Kaya akin na yang glue..” hindi ko pa rin
binigay. “Bago ka dito no?!?”
“How did you know? I.. i mean.. Oo.” bakit ba nage-english ako? Normal
kid. Right.
“Miss, Jasper nga pala. Sanay na mga tao sa akin sa ganito so… ibigay
mo na yung glue.” hinawakan ko pa rin.
Lumapit naman si Kay at hinila ako.
“Pasensya na, bago lang yung pinsan ko dito eh. Sa school kasi niya,
walang ganito.”
Tinignan ko ng masama si Kay.
“Syempre meron! Ahh…” inabot ko uli yung glue, “Sige lang!”
Hindi ko alam na yung ganito, normal lang sa kanila. First day pa lang..
I blew it!
Tumalikod na ako.
“Hey Miss! Anong pangalan mo at saan ka transferee?”
Nagtinginan kami ni Kay.
“Galing siya sa priv–” siniko ko naman siya kaya natigilan siya.
“Galing ako sa probinsiya. School ko eh…” tumingin ako sa gilid, “Jose
Rizal uhh… National High School.”
“Probinsiyana ka pala.” tapos binuhos na niya ng tuluyan yung glue.
Bumulong naman si Kay sa akin. ‘Probinsiyana? Ikaw?’
“Yeah… probinsiyana nga ako kaya hindi ko pa alam yung mga bagay-bagay
dito. My name is, Szarielle (she-ree-yel) Madrigal Lopez..”
Tumingin uli yung Jasper sa akin.
“Ok. Transferee ka galing ng JRNHS.. probinsiyana ka..” halata kong
confused na yung itsura niya…
“She— What now?” sabi ko nga hirap na naman sila sa pangalan ko.
***3*** Lagi na lang ganun. Nagkakamali sila sa pangalan ko.
“Szarielle.” inulit ko uli sa kanya.
“Anong spelling?” pinunasan naman niya yung kamay niya doon sa polo nung
kasama niya.
That is so rude.
“S-Z—” hindi ko naman natapos yung pag-spell ko ng pangalan ko dahil
pinigilan niya ako…
“Whoa.. whoa.. whoa.. simula pa lang mukhang mahirap na. SZ??” tumingin
siya sa kisame.. “Since your name is She-whatever.. I’ll call you…”
Kinabahan ako nun. Not Arielle.. not Arielle… not Arielle..
“Riel (ree-yel)”
Tumango na lang ako. It’s better than I expected. Ayoko maging Arielle
na naman ang nickname ko. Sa bahay at sa dati kong school yun ang gamit
ko. Baka magkaroon pa sila ng idea na A.L. stands for Arielle Lopez.
May pumasok naman na teacher at may kasama siyang isang lalaki na
nakasalamin. As in yung salamin niya, makapal na.
Tinuro nung teacher yung upuan sa likuran na nilagyan nung Jasper ng
glue. Napatingin ako doon sa lalaki. Kawawa naman siya. Nagpipigil pa ng
tawa yung Jasper saka yung dalawa pa niyang kasama. Gustung-gusto ko
sanang sabihin na mali yun, kaya lang bago ako dito. Ayokong mag-focus
sa akin yung spotlight.
Lumapit na sa likuran yung lalaki. Plantsadong-plantsado yung buhok, may
hawak na libro, makapal na salamin… I know.. you get the idea.
Uupo na sana siya nun sa upuan kaya lang hindi ko mapigilan yung sarili ko.
“Hey wait!” sabi ko naman kaya natigilan siya, “You can have my seat.”
Alam kong nagtinginan silang lahat sa akin. Pati si Kay eh nagtataka
kung ano daw ba ang ginawa ko.
Tumayo lang ako sa gilid nun. Hawak-hawak ko yung binder ko at
nangongopya nung requirements. Napansin din naman ako kaagad nung teacher.
“Uhmm.. Miss–?” tinuro niya ako.
“Riel.”
“Riel. Miss Riel. Bakit ka nakatayo eh may upuan sa tabi mo?” tinuro
niya yung upuan na pinangpalit ko.
“Ok lang po, ayos na akong nakatayo. There’s.. something.”
Hindi naman nakuntento yung teacher kaya lumapit nun. Tinignan naman
niya yung upuan. Nagsalubong yung kilay niya at tumingin sya doon sa
likuran.
“Mr. Morales, sa guidance office!” pinalabas niya yung Jasper, “Ms.
Riel, you can have his seat.”
Nakangiti pa yung Jasper na lumabas ng classroom. That is so odd. Masaya
pa siya na in-touble siya. Tumingin ako kay Kay nun.
“Was that supposed to be ‘cool’?”
Tumango lang siya sa akin. Sabi ko nga eh, cool yung ginawa niya.
Inayos ko naman yung binder ko doon sa desk ko. Saglit lang, may
kumakausap na sa akin.
“Thank you nga pala sa ginawa mo sa akin ha..” napatingin ako doon sa
direksiyon nung lalaki kanina, “Ronnie nga pala.”
Nakipag-kamay naman ako sa kanya. First day of classes, may friend na ako.
“Riel.” natapos na kami magshake-hands, “Bago lang ako dito.”
“Pansin ko nga eh.”
Nakopya ko na lahat nung requirements na dinikit nung teacher doon sa
board. Saglit lang din eh, pawis na pawis na ako. Mabuti na lang eh may
dala akong hanky sa bag ko. Ang init pala dito.
“Arielle!” this time si Kay naman ang tumawag sa akin, “Pawis na pawis
ka na ah. Ayan kasi hindi sanay sa–” tinignan ko nga siya ng masama, “I
mean, cousin.. RIEL! Sanay na sanay sa init.”
Nag-sign naman siya sa akin sa pisngi ko.
“What?!?”
“Kanina pa namumula.”
Bumalik naman na yung teacher at yung Jasper na nagpunta doon sa
Guidance Office. This time, tinignan lang niya ako at siya naman yung
tumayo doon sa tinayuan ko kanina. Nakataas yung kanang paa niya para
gawin niyang desk habang nagsusulat siya.
Nag-physics kami susunod nun. Ayos lang naman pala ang orientation nila.
Nakakailang lang, nasa gilid ko yung Jasper.
May tumunog naman na bell sa kanila. Bell? That’s… odd. Hindi alarm?
Or intercom?
“Bakit nakatingin ka sa kisame?”
“Wala lang. May napasin lang ako.”
Naglakad kami nun papunta ng cafeteria. Habang papunta na kami, panay na
ang turo ni Kay sa akin sa mga buildings. Hindi rin nagtagal, alam ko na
yung A.L. Building 2-7. Kung alam lang niya siguro.
Sabihin ko kaya? Huwag na lang.
Pagpasok na pagpasok namin doon sa cafeteria nila at sobrang dumi
talaga, bigla na lang may dumikit sa blouse ko na sobrang lagkit.
Paghawak ko..
“Sago? Eew.”
Tumingin ako sa gilid ko nun. Nakita kong may hawak na baso yung Jasper
at nakatingin sa ibang direksiyon. Kung hindi ko lang alam, siya ang may
gawa nun.
Eksakto namang lumingon siya. Kumaway pa sa akin. Inirapan ko lang.
Naupo kami ni Kay doon sa isang bakanteng upuan.
“Bakit siya ganun?” tinanong ko naman siya.
“Si Jasper?” tinuro pa niya, “Sanayan na lang yan. Makulit talaga yan.
Pero yun nga sinabi ko, matalino.”
“Matalino pero napupunta sa Guidance?”
“Sabihin na lang nating ganito..” nag-lean siya sa table, “Na-meet mo si
Ronnie ‘di ba? Top 2 ng klase namin yun. Matalino, pero.. geek type of
guy. Si Jasper, Top 1 namin. Matalino, pero cool. Gets mo? Tingin ko
ginagawa lang niya yan para mawala yung impression na nerd yung mga
matatalino. Last year, 7 times siyang napunta sa guidance in one day.
Pinalakpakan pa siya nun. In short… yung trouble sa kanya eh wala lang.”
“Hindi siya naki-kick out ng school?”
“Oh please! Dahil naglagay siya ng glue sa upuan o nanunulpit ng sago?
What kind of reasoning is that? Simula first year kami ganyan na yan.”
Kumain lang kami doon. Nung una pa lang, tinignan ko lang yung binili ni
Kay para sa akin. Ayoko pa sanang kainin nung simula, pero di nagtagal..
masarap din pala.
Wala yung teacher namin after breaktime kaya wala kaming ginawa.
Nakipagkilala lang ako at sinabi nga ni Kay na pinsan niya ako. Napunta
na naman sa Guidance yung Jasper. Hindi ko na lang pinansin.
Nung natapos naman na yung umaga, lunch na daw sabi ni Kay. Hindi pa
naman ako nagugutom nun dahil parang hindi pa bumababa yung kinain ko.
Ang sama nga ng pakiramdam ko nun eh, pakiramdam ko magsusuka ako.
Nagpaalam ako kay Kay na babalikan ko na lang siya sa room at gagamit
muna ako ng restroom. Di gaya uli sa room ko sa dati kong school, may
toilet bawat classroom.
Pumasok ako doon at kumuha ako ng paper towel. Dahil ayoko nga yung amoy
nung bowl nila, doon ako nag-lean sa lababo. Parang babaliktad yung
sikmura ko. Saglit lang din, I threw up.
Nagulat na lang ako nung may gumalabog sa pintuan. Kinabahan tuloy ako.
Tapos narinig kong bumukas tapos sumara uli ng malakas. Nung tinignan ko..
“AAAAHHHHHH!!!” tumigil din ako nung nag-sink na sa utak ko, “What’re
you doing here?”
“What do you think I’m doing?” naka-lean siya doon sa pintuan.
“I don’t know. Kaya nga tinatanong kita. This is the girls bathroom.
You’re a guy..” tapos ini-scan ko siya mula ulo hanggang paa, “Baka
naman gusto mo lang makakuha ng eyeful dito.. or.. you’re gay.”
“Excuse me Miss, kung papipiliin mo ako doon sa dalawa, mas gusto ko na
yung nauna kaysa sa pangalawa. But either way, hindi yun ang reason ko.”
“Then what?!?”
Parang ayaw pa niyang sabihin nung una, pero sumuko rin.
“Fine. Nagtatago ako.” tapos diniinan niya lalo yung pinto.
“Bakit?”
“Eh kasi po, binuksan ko yung sprinklers sa garden. Nabasa lahat ng mga
babae doon. Ngayon, hinahabol nila ako.”
“Ok.” pinunasan ko yung bibig ko nun at tinapon ko sa trash can.
Nakakuha naman siya ng kahoy at gnawa niyang lock.
“Hey, lalabas na ako.”
“Hindi pwede Miss. Kapag lumabas ka, papasok sila.. patay na ako. So
mamaya na lang kapag pagod na silang lahat.”
Naglakad naman siya doon sa restroom ng mga babae.
“Ganito pala ang itsura ng bathroom ng mga babae..” tapos
tumingin-tingin siya sa gilid, “Ang daya bakit may vending machine kayo!
Wala kami niyan ah!”
Lumapit naman siya doon sa tinatawag niyang vending machine.
“Oh.. gross.”
Napansin niya kung ano yung laman sa loob. Mga pads.. para sa you-know-what.
“Ikaw, anong ginagawa mo dito?” ako pa ang tinanong!
“Girls bathroom? Hello?”
“I mean.. anong talagang ginawa mo? Number 2 no?” inasar pa ko.
“Hindi no! Number 2 ka diyan!” umatras naman ako.
“Paano mo nalaman yung tungkol doon?” nagtaka naman siya sa akin.
“Saan?”
“Number 2? Lahat ng girls na lumalabas ng CR at tinatanong ko sa number
2, laging sinasabi nila.. ano yung number 2. Ikaw lang yung may alam.”
“So what? It’s common.”
“No it’s not.” tapos tumingin siya sa akin, “Namumutla ka. Anong
nangyari sa iyo?”
“Uhmm.. medyo.. naghalu-halo lang siguro yung kinain ko.”
“Yung sopas pa sa cafeteria?” ngumiti siya, “Masarap naman ah!”
Hindi ko lang masabi sa kanya na hindi ako sanay kumain ng ganun, pero
nakinig siya doon sa pintuan.
“Pwede na akong lumabas?”
“Sorry, hindi pa.” tumayo siya sa harapan ko.
“Pero hinihintay ako nung cousin ko.”
“Nah-uh.” umiling siya sa akin. “Sorry, mapapahamak ako kapag lumabas
ka. Unless..”
Ayoko yung tingin niya sa akin nun. Biglang napatngin ako sa bintana na
tinititigan niya.
“Gusto mo bubuhatin kita doon ka lalabas sa binatana. Ako naman, dito
lang muna.”
“No way!” tinalikuran ko nga, “Ako aakyat sa bintana? Eh kung
pinapalabas mo na lang ako eh no!”
“Sorry ka. Hindi pwede. Magdasal ka na lang na mawala yung tao sa labas…”
Nag-isip naman ako nun. Ayaw talaga niya akon palabasin.
“Amen!” sabi ko na lang. “Wala nang tao sa labas. Alis na kasi.”
Ngumiti naman siya sa akin.
“Hellelujah!” tinaas pa niya yung kamay niya, “NO.”
Tumahimik na lang ako at naupo ako doon sa may lababo uli. Siya kasi eh
nakabantay doon sa pintuan. Walang nagsalita sa amin.
“Alam mo, for a new kid, you seemed to be everywhere.”
Nagsalubong naman yung kilay ko.
“I mean, parang nakikita kita kung saan ako magpunta. Sinusundan mo ba
ako?” siya susundan ko?
“Ikaw nga yung pumasok dito sa girls bathroom tapos ako yung sumusunod
sa iyo. you wish.”
Bigla na lang may kumatok ng malakas doon sa pintuan. Nagulat pa nga ako
kaya napatalon ako at tumakbo din ako.
“Hey couz! Nandiyan ka ba sa loob?!?” si Kay!
“Kay nandito–” tinakpan naman niya yung bibig ko.
Hindi ko alam kung narinig niya ba ako o ano.
“Riel? Ikaw ba yan?”
Hindi na ako makasigaw nun dahil tinakpan niya yung bibig ko. Narinig ko
namang umalis na si Kay.
“Ano ka ba! Ang laki-laki naman ng problema mo! Kung ayaw mo lumabas,
ako gusto ko na ok? Ang init-init dito!”
“Mainit? Hindi naman mainit!” nakipagtalo pa siya.
“Kaya pala pinagpapawisan ka!” tinulak ko siya, “Tabi nga!”
Ayaw talaga niyang umalis doon. Kinuha ko tuloy yung hose doon.
“Hndi ka aalis, mababasa ka!”
“PUT-THAT-DOWN.”
Dahan-dahan naman siyang lumapit sa akin. Hindi ko naman siya makuhang
basain dahil naka-uniform siya. Kaya lang inagaw niya sa akin at ako
yung binasa niya.
“Why did you do that?!?”
“Eh babasain mo ko eh!”
“No!” sa sobrang inis ko eh kinuha ko yung tabo doon sa malaking drum at
binasa ko rin siya.
Unfortunately, para kaming naligo na dalawa.
Siguro sa sobrang ingay namin doon, may nakarinig sa aming teacher.
Dahil nga teacher yun, binuksan din ni Jasper yung pintuan at lumabas
yung tubig doon nung binuksan niya.
“Anong nangyari dito? Bakit baha na?”
“Siya nagsimula!” nagturuan pa kami.
Tinignan kami nung teacher. Basang-basa kami parehas.
“Pumunta kayo sa nurse at humingi kayo ng mga extrang damit tapos
dumeretso na kayo sa cafeteria.”
Whoa! Walang parusa?!?
“Ganun po ba? Thank you.”
“Anong thank you? Pagkatapos sa cafeteria, dumeretso kayo sa Guidance.”
hinawakan niya si Jasper sa tenga at ako eh sa collar ko, “Nagsasayang
kayo ng tubig hindi naman kayo ang nagbabayad niyan!”
“Ow.. ow..”
Hindi na lang ako nagsalita. First day, first punishment. Tapos ganito
pa itsura ko.
Ang masaklap pa sa lahat…
Kasama ko siya sa punishment… ***4*** I can’t believe it. I have never
been in any trouble at my school, my entire life. Pero ngayon, first
day? Imagine.. first day! Pwede namang second day.. bakit kailangang
yung una pa!
Sinunod na lang namin yung sinabi nung teacher na hindi ko naman kilala
at pumunta kami sa nurse at humingi ng t-shirt. Hindi naman masyadong
nabasa yung skirt ko kaya ok lang kahit malamig-lamig. Ang laki nga nung
t-shirt na puti na binigay sa akin eh. Hindi naman pala masama.
Pagtingin ko doon sa t-shirt nila, may nakatatak na name ng school then
donated by A.L. Ano ba naman yan! Wala na bang ibang nagdo-donate dito
maliban sa A.L. na yun? Teka, ako nga pala si A.L. Dapat hindi na nila
pinangalan sa akin. Isa pa, hindi naman ako ganun katagal nag-dodonate
dito ah. Simula 5 ako nagbebenta na ako ng laruan ko eh! Which means..
I’ve been donating money here for almost… 11 years? Whoa. Pero noon
wala pa namang A.L thingy akong naiisip. Seven years old ako nung
nagsimula akong maglagay ng so-called ‘Anonymous’ name.
“Hindi ko isusuot yan! Itsura niyan!” may hawak na shorts yung nurse at
inaabot doon kay Jasper. “Ayos lang po ako. Nakat-shirt na ako. Yung
pants ko medyo basa pero ok lang po talaga. Kaya ko pa namang tiisin.”
tapos tumingin siya sa akin pero masama, “Salamat sa ibang tao diyan ang
galing umasinta!”
“Compliment ba yun o insult? Well, tatanggapin ko na lang na compliment
so.. thank you. Dapat iwork-out mo yung aim po para sa susunod, ako rin
basang-basa na.” free lessons from Arielle!
Tumingin ako sa wall clock doon sa clinic nila at napansin ko na 10
minutes before 1 na. Hindi na nga siguro ako makakakain ng lunch. Kanina
lang hindi ako gutom, pero ngayon pa yata kung kailan kami dapat pumunta
sa Guidance Office.
Nauna akong maglakad sa kanya. Siya naman eh nasa likod ko at sumusunod
lang. Hindi talaga kami nag-usap. Nakita ko na yung sign sa taas..
‘Guidance Office.’ Oh great! Kinabahan ako nun. Tumayo lang ako doon sa
labas.
“Tabi nga..” sinagi niya ako pero hindi naman malakas, “Tatayo ka lang
ba o papasok ka?” sabay binuksan niya yung pinto.
“Sorry, first time ko mapunta ng Guidance ok?”
“Get over it. You’re here already.” yeah! and it’s your fault!
Binuksan naman niya yung pintuan at pumasok siya sa loob. Hindi man lang
ba siya kakatok at maghintay na papasukin siya sa loob? Ako naman,
kumatok pero pumasok din ako kaagad.
Nakita ko siyang umupo doon sa isang upuan. Tingnan mo, hindi pa nga
pinapaupo naupo na?
“Upo ka na Miss Lopez.” sabi nung babae na nasa harap ko. “Sanay na kami
kay Mr. Morales kaya may sariling upuan na siya dito. Siya pa ang
nagdala niyan.”
Tinignan ko nga si Jasper. Akala mo bahay niya yung Guidance dahil
nakataas pa yung paa niya.
“Mr. Morales, pwede bang ibaba mo yung paa mo?” binaba naman niya.
“Thank you.”
Inayos naman niya yung papel niya sa lamesa niya tapos tumingin sa amin.
“Ngayon, sinabi sa akin ni Ms. Elgar na kayo daw dalawa ang dahilan kung
bakit nagbaha doon girl’s restroom..”
Bigla namang nagsalita kaming dalawa.
“Hindi ko naman po talaga kasalanan yun!”
“Siya ang nagsimula, hindi ko naman talaga siya gustong basain!”
“Binasa niya ako ng hose kaya binasa ko rin siya ng tubig sa drum!”
“Hindi siya tumigil kaya hindi rin ako tumigil…”
“Kaya nagbaha doon sa—” napatigil naman kami.
“STOP! Both of you.” naupo naman ako. Saka ko lang napansin na nakatayo
na pala ako. “Let’s settle this.” mahinahon na yung boses niya, “Sino sa
inyo ang nagsimula ng bathroom fight?”
Nagtinginan kaming dalawa.
“Siya.” tinuro ko siya at tinuro naman niya ako.
Dahil naghihintay ng sagot yung Counselor at mukhang walang aako talaga
sa amin, naisip ko na kausapin muna siya.
“Pwede pong pag-usapan lang namin saglit?” tumango naman yung Counselor.
Nag-lean naman ako sa direksiyon niya para makabulong ako.
“Hey, ganito na lang. Sasabihin mo ikaw ang nagsimula, sasabihin ko ako
ang nagsimula. In that case, hindi nila alam kung sino talaga. Ok ba sa
iyo yun?”
Hindi naman siya nagsalita. Nakiayon na lang din sa akin.
“Ok. Ready na kayo magsabi ng totoo?” sabay kaming tumango, “Sino yung
nagsimula ng basaan?”
Parang nag-rewind yung kanina at nagtinginan kami uli.
“Ako/Siya.” tinuro ko yung sarili ko at tinuro din naman niya ako.
Oh no he didn’t!
“Miss Lopez, ikaw ang nagsimula ng away?” on the spot na ako nito.
“Pero–”
“Considering na nagsasayang ka ng tubig..”
“Pero–”
“Ikaw ba?”
Cornered naman na ako. Bakit pa kailangang itanggi? May kasalanan din
naman akong maituturing.
“Opo.”
Tumayo naman si Jasper nun. Nakangiti na siya at dumiretso doon sa pintuan.
“Siguro naman tapos na ako dito. Wala naman akong kasalanan. Umamin
na..” tapos hinawakan niya yung doorknob.
“Not so fast Mr. Morales.” tinuro niya yung upuan niya uli, “Kailangan
mo pang i-explain kung anong ginagawa mo sa Girls Bathroom in the first
place.”
“Teka, ang kaso dito eh yung may kasalanan sa pagbabaha nung tubig..
hindi yung reason kung bakit ako nanduon!” nakatitig sa kanya yung
counselor, “Fine. I’m hiding in there.”
Ibubuka na sana nung counselor yung bibig niya para magtanong uli, kaya
lang pinigilan siya ni Jasper.
“Oopps opps.. huwag nang magtanong uli. Kapag nagtanong ka, lalabas yung
reason kung bakit ako nagtatago. At kapag lumabas yung reason kung ano
yung ginawa ko at bakit ko ginawa yun, magiging mountain lang lahat ng
ginawa ko so.. punish me.”
Sabi ko nga chain-chain na lahat ng ginagawa niya. Narinig naman na
namin yung bell at mukhang time na yata para sa klase.
Kael- leidoscope World 